uitdrogen

Dutch

Etymology

From uit +‎ drogen.

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Hyphenation: uit‧dro‧gen

Verb

uitdrogen

  1. (intransitive) to dehydrate
  2. (transitive) to dehydrate

Conjugation

Conjugation of uitdrogen (weak, separable)
infinitive uitdrogen
past singular droogde uit
past participle uitgedroogd
infinitive uitdrogen
gerund uitdrogen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular droog uit droogde uit uitdroog uitdroogde
2nd person sing. (jij) droogt uit, droog uit2 droogde uit uitdroogt uitdroogde
2nd person sing. (u) droogt uit droogde uit uitdroogt uitdroogde
2nd person sing. (gij) droogt uit droogde uit uitdroogt uitdroogde
3rd person singular droogt uit droogde uit uitdroogt uitdroogde
plural drogen uit droogden uit uitdrogen uitdroogden
subjunctive sing.1 droge uit droogde uit uitdroge uitdroogde
subjunctive plur.1 drogen uit droogden uit uitdrogen uitdroogden
imperative sing. droog uit
imperative plur.1 droogt uit
participles uitdrogend uitgedroogd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.