uitspreken

Dutch

Etymology

From uit +‎ spreken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈœy̯tˌspreː.kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: uit‧spre‧ken

Verb

uitspreken

  1. to pronounce:
    1. (to declare officially)
      Synonyms: verklaren, verkondigen
    2. (reflexive) (to declare authoritatively or as formal opinion)
    3. (to sound out (a word or phrase); to articulate)
    4. (to read aloud)
  2. to announce (declare by judicial sentence)
    Synonyms: declareren, verklaren
  3. (reflexive) to speak out (assert or promote one's opinion; to make one's thoughts known)

Conjugation

Conjugation of uitspreken (strong class 4, separable)
infinitive uitspreken
past singular sprak uit
past participle uitgesproken
infinitive uitspreken
gerund uitspreken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular spreek uit sprak uit uitspreek uitsprak
2nd person sing. (jij) spreekt uit, spreek uit2 sprak uit uitspreekt uitsprak
2nd person sing. (u) spreekt uit sprak uit uitspreekt uitsprak
2nd person sing. (gij) spreekt uit spraakt uit uitspreekt uitspraakt
3rd person singular spreekt uit sprak uit uitspreekt uitsprak
plural spreken uit spraken uit uitspreken uitspraken
subjunctive sing.1 spreke uit sprake uit uitspreke uitsprake
subjunctive plur.1 spreken uit spraken uit uitspreken uitspraken
imperative sing. spreek uit
imperative plur.1 spreekt uit
participles uitsprekend uitgesproken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.