umbratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of umbrō.
Participle
umbrātus (feminine umbrāta, neuter umbrātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | umbrātus | umbrāta | umbrātum | umbrātī | umbrātae | umbrāta | |
| genitive | umbrātī | umbrātae | umbrātī | umbrātōrum | umbrātārum | umbrātōrum | |
| dative | umbrātō | umbrātae | umbrātō | umbrātīs | |||
| accusative | umbrātum | umbrātam | umbrātum | umbrātōs | umbrātās | umbrāta | |
| ablative | umbrātō | umbrātā | umbrātō | umbrātīs | |||
| vocative | umbrāte | umbrāta | umbrātum | umbrātī | umbrātae | umbrāta | |
References
- “umbratus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers