umidus
Latin
Alternative forms
Etymology
From ūmeō (“be moist, wet or damp”) + -idus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈuː.mɪ.dʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈuː.mi.d̪us]
Adjective
ūmidus (feminine ūmida, neuter ūmidum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ūmidus | ūmida | ūmidum | ūmidī | ūmidae | ūmida | |
| genitive | ūmidī | ūmidae | ūmidī | ūmidōrum | ūmidārum | ūmidōrum | |
| dative | ūmidō | ūmidae | ūmidō | ūmidīs | |||
| accusative | ūmidum | ūmidam | ūmidum | ūmidōs | ūmidās | ūmida | |
| ablative | ūmidō | ūmidā | ūmidō | ūmidīs | |||
| vocative | ūmide | ūmida | ūmidum | ūmidī | ūmidae | ūmida | |
Derived terms
Related terms
Descendants
See hūmidus.
References
- “umidus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “umidus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- umidus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.