underginnan
Old English
Etymology
Inherited from Proto-West Germanic *undarginnan, derived from Proto-Germanic *ginnaną; equivalent to under- + *ginnan.
Pronunciation
- IPA(key): /ˌun.derˈjin.nɑn/
Verb
underġinnan
Conjugation
Conjugation of underġinnan (strong, class III)
| infinitive | underġinnan | underġinnenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | underġinne | undergann |
| second person singular | underġinst | undergunne |
| third person singular | underġinþ | undergann |
| plural | underġinnaþ | undergunnon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | underġinne | undergunne |
| plural | underġinnen | undergunnen |
| imperative | ||
| singular | underġinn | |
| plural | underġinnaþ | |
| participle | present | past |
| underġinnende | undergunnen | |