unrihtwyrhta
Old English
Etymology
From unriht (“wrong”) + wyrhta (“worker”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈunˌrixtˌwyrx.tɑ/, [ˈunˌriçtˌwyrˠx.tɑ]
Noun
unrihtwyrhta m
Declension
Weak:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | unrihtwyrhta | unrihtwyrhtan |
| accusative | unrihtwyrhtan | unrihtwyrhtan |
| genitive | unrihtwyrhtan | unrihtwyrhtena |
| dative | unrihtwyrhtan | unrihtwyrhtum |
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “unriht-wyrhta”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.