uprzeć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *uperti. By surface analysis, u- +‎ przeć.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈu.pʂɛt͡ɕ/
  • Audio; “uprzeć się”:(file)
  • Rhymes: -upʂɛt͡ɕ
  • Syllabification: u‧przeć

Verb

uprzeć pf (imperfective upierać)

  1. (reflexive with się) to insist, to persist

Conjugation

Conjugation of uprzeć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive uprzeć
future tense 1st uprę uprzemy
2nd uprzesz uprzecie
3rd uprze uprą
impersonal uprze się
past tense 1st uparłem,
-(e)m uparł 		uparłam,
-(e)m uparła 		uparłom,
-(e)m uparło 		uparliśmy,
-(e)śmy uparli 		uparłyśmy,
-(e)śmy uparły
2nd uparłeś,
-(e)ś uparł 		uparłaś,
-(e)ś uparła 		uparłoś,
-(e)ś uparło 		uparliście,
-(e)ście uparli 		uparłyście,
-(e)ście uparły
3rd uparł uparła uparło uparli uparły
impersonal uparto
conditional 1st uparłbym,
bym uparł 		uparłabym,
bym uparła 		uparłobym,
bym uparło 		uparlibyśmy,
byśmy uparli 		uparłybyśmy,
byśmy uparły
2nd uparłbyś,
byś uparł 		uparłabyś,
byś uparła 		uparłobyś,
byś uparło 		uparlibyście,
byście uparli 		uparłybyście,
byście uparły
3rd uparłby,
by uparł 		uparłaby,
by uparła 		uparłoby,
by uparło 		uparliby,
by uparli 		uparłyby,
by uparły
impersonal uparto by
imperative 1st niech uprę uprzyjmy
2nd uprzyj uprzyjcie
3rd niech uprze niech uprą
anterior adverbial participle uparłszy
verbal noun uparcie

Derived terms

adjective
adverb
nouns

Further reading

  • uprzeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • uprzeć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.