urbicus
Latin
Etymology
From urbs.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈʊr.bɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈur.bi.kus]
Adjective
urbicus (feminine urbica, neuter urbicum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | urbicus | urbica | urbicum | urbicī | urbicae | urbica | |
| genitive | urbicī | urbicae | urbicī | urbicōrum | urbicārum | urbicōrum | |
| dative | urbicō | urbicae | urbicō | urbicīs | |||
| accusative | urbicum | urbicam | urbicum | urbicōs | urbicās | urbica | |
| ablative | urbicō | urbicā | urbicō | urbicīs | |||
| vocative | urbice | urbica | urbicum | urbicī | urbicae | urbica | |
References
- “urbicus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- urbicus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.