urringning
Swedish
Etymology
ur (“out”) + ring (“ring”) + -ning (“-ing”)
Noun
urringning c
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | urringning | urringnings |
| definite | urringningen | urringningens | |
| plural | indefinite | urringningar | urringningars |
| definite | urringningarna | urringningarnas |