utmana
Swedish
Etymology
Verb
utmana (present utmanar, preterite utmanade, supine utmanat, imperative utmana)
- to challenge
- Jag utmanar dig på duell
- I challenge you do a duel
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | utmana | utmanas | ||
| supine | utmanat | utmanats | ||
| imperative | utmana | — | ||
| imper. plural1 | utmanen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | utmanar | utmanade | utmanas | utmanades |
| ind. plural1 | utmana | utmanade | utmanas | utmanades |
| subjunctive2 | utmane | utmanade | utmanes | utmanades |
| present participle | utmanande | |||
| past participle | utmanad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.