valthorn
Swedish
Etymology
Borrowed from French Waldhorn.
Noun
valthorn n
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | valthorn | valthorns |
| definite | valthornet | valthornets | |
| plural | indefinite | valthorn | valthorns |
| definite | valthornen | valthornens |
Borrowed from French Waldhorn.
valthorn n
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | valthorn | valthorns |
| definite | valthornet | valthornets | |
| plural | indefinite | valthorn | valthorns |
| definite | valthornen | valthornens |