vandalicus
Latin
Etymology
From Vandalus, of Germanic origin, from Proto-Germanic *wandilaz.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [wanˈda.lɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [van̪ˈd̪aː.li.kus]
Adjective
vandalicus (feminine vandalica, neuter vandalicum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | vandalicus | vandalica | vandalicum | vandalicī | vandalicae | vandalica | |
| genitive | vandalicī | vandalicae | vandalicī | vandalicōrum | vandalicārum | vandalicōrum | |
| dative | vandalicō | vandalicae | vandalicō | vandalicīs | |||
| accusative | vandalicum | vandalicam | vandalicum | vandalicōs | vandalicās | vandalica | |
| ablative | vandalicō | vandalicā | vandalicō | vandalicīs | |||
| vocative | vandalice | vandalica | vandalicum | vandalicī | vandalicae | vandalica | |