vargunge
Swedish
Etymology
Compound of varg (“wolf”) + unge (“cub, kid”)
Pronunciation
- IPA(key): /²varjˌɵŋɛ/
Noun
vargunge c
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | vargunge | vargunges |
| definite | vargungen | vargungens | |
| plural | indefinite | vargungar | vargungars |
| definite | vargungarna | vargungarnas |