variëren
Dutch
Etymology
From Middle Dutch varieren, borrowed from Old French varier, from Latin variāre.
Pronunciation
- IPA(key): /vaː.riˈeː.rə(n)/
Audio: (file) - Rhymes: -eːrən
Verb
variëren
- to vary
Conjugation
| Conjugation of variëren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | variëren | |||
| past singular | varieerde | |||
| past participle | gevarieerd | |||
| infinitive | variëren | |||
| gerund | variëren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | varieer | varieerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | varieert, varieer2 | varieerde | ||
| 2nd person sing. (u) | varieert | varieerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | varieert | varieerde | ||
| 3rd person singular | varieert | varieerde | ||
| plural | variëren | varieerden | ||
| subjunctive sing.1 | variëre | varieerde | ||
| subjunctive plur.1 | variëren | varieerden | ||
| imperative sing. | varieer | |||
| imperative plur.1 | varieert | |||
| participles | variërend | gevarieerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Related terms
References
- van der Sijs, Nicoline, editor (2010), “varieren”, in Etymologiebank, Meertens Institute