velge
Middle Dutch
Etymology
From Old Dutch *felga, from Proto-Germanic *felgō.
Noun
velge f
- rim (of a wheel)
Inflection
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | velge | velgen |
| accusative | velge | velgen |
| genitive | velge, velgen | velgen |
| dative | velge, velgen | velgen |
Descendants
- Dutch: velg
Further reading
- Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “velge”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN
Norwegian Bokmål
Etymology
Verb
velge (imperative velg, present tense velger, passive velges, simple past valgte, past participle valgt, present participle velgende)
Derived terms
- folkevalgt
- gjenvelge
- utvalgt
- velger (noun)
Related terms
References
- “velge” in The Bokmål Dictionary.