veneror
Latin
Etymology
From venus + -or from Proto-Indo-European *wenh₁- (“to strive, wish, love”). See also Latin Venus, venia, venēnum, vēnor and English wish.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈwɛ.nɛ.rɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈvɛː.ne.ror]
Verb
veneror (present infinitive venerārī, perfect active venerātus sum); first conjugation, deponent
Conjugation
Conjugation of veneror (first conjugation, deponent)
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | veneror | venerāris, venerāre |
venerātur | venerāmur | venerāminī | venerantur | ||||||
| imperfect | venerābar | venerābāris, venerābāre |
venerābātur | venerābāmur | venerābāminī | venerābantur | |||||||
| future | venerābor | venerāberis, venerābere |
venerābitur | venerābimur | venerābiminī | venerābuntur | |||||||
| perfect | venerātus + present active indicative of sum | ||||||||||||
| pluperfect | venerātus + imperfect active indicative of sum | ||||||||||||
| future perfect | venerātus + future active indicative of sum | ||||||||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | venerer | venerēris, venerēre |
venerētur | venerēmur | venerēminī | venerentur | ||||||
| imperfect | venerārer | venerārēris, venerārēre |
venerārētur | venerārēmur | venerārēminī | venerārentur | |||||||
| perfect | venerātus + present active subjunctive of sum | ||||||||||||
| pluperfect | venerātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | venerāre | — | — | venerāminī | — | ||||||
| future | — | venerātor | venerātor | — | — | venerantor | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | venerārī | — | venerāns | — | |||||||||
| future | venerātūrum esse | — | venerātūrus | venerandus | |||||||||
| perfect | venerātum esse | — | venerātus | — | |||||||||
| future perfect | venerātum fore | — | — | — | |||||||||
| perfect potential | venerātūrum fuisse | — | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| venerandī | venerandō | venerandum | venerandō | venerātum | venerātū | ||||||||
Derived terms
Descendants
- Catalan: venerar
- English: venerate
- French: vénérer
- → Galician: venerar
- Italian: venerare
- → Portuguese: venerar
- Romanian: venera
- Spanish: venerar
References
- “veneror”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “veneror”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- veneror in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to be an earnest worshipper of the gods: deos sancte, pie venerari
- to be an earnest worshipper of the gods: deos sancte, pie venerari
- De Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 663