verificatio
Latin
Etymology
Noun
vērificātiō f (genitive vērificātiōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | vērificātiō | vērificātiōnēs |
| genitive | vērificātiōnis | vērificātiōnum |
| dative | vērificātiōnī | vērificātiōnibus |
| accusative | vērificātiōnem | vērificātiōnēs |
| ablative | vērificātiōne | vērificātiōnibus |
| vocative | vērificātiō | vērificātiōnēs |
Descendants
- → Bulgarian: верификация (verifikacija)
- → Czech: verifikace
- → Dutch: verificatie
- → English: verification
- → Finnish: verifikaatio, verifikaatti
- → French: vérification
- → German: Verifikation
- → Indonesian: verifikasi
- → Italian: verificazione
- → Polish: weryfikacja
- → Portuguese: verificação
- → Romanian: verificație, verificațiune
- → Russian: верификация (verifikacija)
- → Serbo-Croatian: verifikacija (верификација)
- → Spanish: verificación
- → Swedish: verifikation