Serbo-Croatian
Verb
verim (Cyrillic spelling верим)
- first-person singular present of veriti
Turkish
Etymology 1
Inherited from Ottoman Turkish ویرم (virim, verim, “one act of giving, a quantity given at one time”),[1] from Ottoman Turkish ویرمك (virmek, vermek, “to give, to deliver”), from Proto-Turkic *bēr- (“to give”),[2] morphologically ver- (“to give”) + -im (deverbal nominal suffix).
Pronunciation
- IPA(key): /veˈɾim/
- Hyphenation: ve‧rim
Noun
verim (definite accusative verimi, plural verimler)
- yield, return
Declension
Declension of verim
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
verim
|
verimler
|
| definite accusative
|
verimi
|
verimleri
|
| dative
|
verime
|
verimlere
|
| locative
|
verimde
|
verimlerde
|
| ablative
|
verimden
|
verimlerden
|
| genitive
|
verimin
|
verimlerin
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
verimim
|
verimlerim
|
| 2nd singular
|
verimin
|
verimlerin
|
| 3rd singular
|
verimi
|
verimleri
|
| 1st plural
|
verimimiz
|
verimlerimiz
|
| 2nd plural
|
veriminiz
|
verimleriniz
|
| 3rd plural
|
verimleri
|
verimleri
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
verimimi
|
verimlerimi
|
| 2nd singular
|
verimini
|
verimlerini
|
| 3rd singular
|
verimini
|
verimlerini
|
| 1st plural
|
verimimizi
|
verimlerimizi
|
| 2nd plural
|
veriminizi
|
verimlerinizi
|
| 3rd plural
|
verimlerini
|
verimlerini
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
verimime
|
verimlerime
|
| 2nd singular
|
verimine
|
verimlerine
|
| 3rd singular
|
verimine
|
verimlerine
|
| 1st plural
|
verimimize
|
verimlerimize
|
| 2nd plural
|
veriminize
|
verimlerinize
|
| 3rd plural
|
verimlerine
|
verimlerine
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
verimimde
|
verimlerimde
|
| 2nd singular
|
veriminde
|
verimlerinde
|
| 3rd singular
|
veriminde
|
verimlerinde
|
| 1st plural
|
verimimizde
|
verimlerimizde
|
| 2nd plural
|
veriminizde
|
verimlerinizde
|
| 3rd plural
|
verimlerinde
|
verimlerinde
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
verimimden
|
verimlerimden
|
| 2nd singular
|
veriminden
|
verimlerinden
|
| 3rd singular
|
veriminden
|
verimlerinden
|
| 1st plural
|
verimimizden
|
verimlerimizden
|
| 2nd plural
|
veriminizden
|
verimlerinizden
|
| 3rd plural
|
verimlerinden
|
verimlerinden
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
verimimin
|
verimlerimin
|
| 2nd singular
|
veriminin
|
verimlerinin
|
| 3rd singular
|
veriminin
|
verimlerinin
|
| 1st plural
|
verimimizin
|
verimlerimizin
|
| 2nd plural
|
veriminizin
|
verimlerinizin
|
| 3rd plural
|
verimlerinin
|
verimlerinin
|
|
Derived terms
Etymology 2
From ver- (“to give”) + -i (deverbal nominal suffix) + -m.
Noun
verim
- first-person singular possessive of veri (“data”)
References
- ^ Redhouse, James W. (1890) “ویرم”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 2152
- ^ Starostin, Sergei, Dybo, Anna, Mudrak, Oleg (2003) “*bēr-”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill
Further reading
- “verim”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
Volapük
Noun
verim
- absolutism
- truism