verticalis
Latin
Etymology
vertex (“vortex”; “crown of the head”) + -ālis
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [wɛr.tɪˈkaː.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ver.t̪iˈkaː.lis]
Adjective
verticālis (neuter verticāle, adverb verticāliter); third-declension two-termination adjective
- (Medieval Latin, Ecclesiastical Latin) highest in the hierarchy[1]
- (New Latin, astronomy) located over the head, vertically above[2]
- (New Latin, taxonomy) whirling
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | verticālis | verticāle | verticālēs | verticālia | |
| genitive | verticālis | verticālium | |||
| dative | verticālī | verticālibus | |||
| accusative | verticālem | verticāle | verticālēs verticālīs |
verticālia | |
| ablative | verticālī | verticālibus | |||
| vocative | verticālis | verticāle | verticālēs | verticālia | |
Derived terms
- verticālitās
- verticāliter
Descendants
References
- ^ Niermeyer, Jan Frederik (1976) “verticalis”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill
- ^ uerticalis in Ramminger, Johann (28 July 2025 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016