verzadigen

Dutch

Etymology

From verzaden +‎ -igen or ver- +‎ zadigen.

Pronunciation

  • IPA(key): /vərˈzaː.də.ɣə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ver‧za‧di‧gen

Verb

verzadigen

  1. (transitive) to saturate [from 16th c.]
  2. (transitive) to satisfy

Conjugation

Conjugation of verzadigen (weak, prefixed)
infinitive verzadigen
past singular verzadigde
past participle verzadigd
infinitive verzadigen
gerund verzadigen n
present tense past tense
1st person singular verzadig verzadigde
2nd person sing. (jij) verzadigt, verzadig2 verzadigde
2nd person sing. (u) verzadigt verzadigde
2nd person sing. (gij) verzadigt verzadigde
3rd person singular verzadigt verzadigde
plural verzadigen verzadigden
subjunctive sing.1 verzadige verzadigde
subjunctive plur.1 verzadigen verzadigden
imperative sing. verzadig
imperative plur.1 verzadigt
participles verzadigend verzadigd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Descendants

  • Negerhollands: versaedig
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.