vibri

Catalan

Verb

vibri

  1. inflection of vibrar:
    1. first/third-person singular present subjunctive
    2. third-person singular imperative

Esperanto

Etymology

From French vibrer, Italian vibrare, German vibrieren, Polish wibrować, Russian вибри́ровать (vibrírovatʹ), English vibrate, all ultimately from Latin vibrō.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvibri/
  • Rhymes: -ibri
  • Hyphenation: vi‧bri

Verb

vibri (present vibras, past vibris, future vibros, conditional vibrus, volitive vibru)

  1. (intransitive) to vibrate

Conjugation

Conjugation of vibri
present past future
singular plural singular plural singular plural
tense vibras vibris vibros
active participle vibranta vibrantaj vibrinta vibrintaj vibronta vibrontaj
acc. vibrantan vibrantajn vibrintan vibrintajn vibrontan vibrontajn
nominal active participle vibranto vibrantoj vibrinto vibrintoj vibronto vibrontoj
acc. vibranton vibrantojn vibrinton vibrintojn vibronton vibrontojn
adverbial active participle vibrante vibrinte vibronte
infinitive vibri imperative vibru conditional vibrus

Derived terms

  • vibrigi (to vibrate (transitive))
  • vibrilo
  • vibratoro

Italian

Verb

vibri

  1. inflection of vibrare:
    1. second-person singular present indicative
    2. first/second/third-person singular present subjunctive
    3. third-person singular imperative