viluin
Ingrian
Etymology
From vilu (“coldness”) + -in.
Pronunciation
- (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈʋilui̯ne/, [ˈʋiɫui̯n]
- (Soikkola) IPA(key): /ˈʋilui̯n/, [ˈʋiɫˑui̯n]
- Rhymes: -ilui̯n
- Hyphenation: vi‧luin
Adjective
viluin (comparative viluisemp)
Declension
| Declension of viluin (type 1/kärpäin, no gradation) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | viluin | viluiset |
| genitive | viluisen | viluisiin |
| partitive | viluista, viluist | viluisia |
| illative | viluisee | viluisii |
| inessive | viluisees | viluisiis |
| elative | viluisest | viluisist |
| allative | viluiselle | viluisille |
| adessive | viluiseel | viluisiil |
| ablative | viluiselt | viluisilt |
| translative | viluiseks | viluisiks |
| essive | viluisenna, viluiseen | viluisinna, viluisiin |
| exessive1) | viluisent | viluisint |
| 1) obsolete *) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl) **) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive. | ||
Synonyms
Antonyms
References
- Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 667