viminetum
Latin
Etymology
vīmen (“twig", "shoot"; "osier”) + -ētum (“grove”)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [wiː.mɪˈneː.tũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [vi.miˈnɛː.t̪um]
Noun
vīminētum n (genitive vīminētī); second declension
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | vīminētum | vīminēta |
| genitive | vīminētī | vīminētōrum |
| dative | vīminētō | vīminētīs |
| accusative | vīminētum | vīminēta |
| ablative | vīminētō | vīminētīs |
| vocative | vīminētum | vīminēta |
References
- “viminetum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- viminetum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.