virginicus
Latin
Etymology
From virgō (“maiden”) + -icus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [wɪrˈɡɪ.nɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [virˈd͡ʒiː.ni.kus]
Adjective
virginicus (feminine virginica, neuter virginicum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | virginicus | virginica | virginicum | virginicī | virginicae | virginica | |
| genitive | virginicī | virginicae | virginicī | virginicōrum | virginicārum | virginicōrum | |
| dative | virginicō | virginicae | virginicō | virginicīs | |||
| accusative | virginicum | virginicam | virginicum | virginicōs | virginicās | virginica | |
| ablative | virginicō | virginicā | virginicō | virginicīs | |||
| vocative | virginice | virginica | virginicum | virginicī | virginicae | virginica | |