viridescens
Latin
Etymology
Present participle of viridēscō.
Participle
viridēscēns (genitive viridēscentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | viridēscēns | viridēscentēs | viridēscentia | ||
| genitive | viridēscentis | viridēscentium | |||
| dative | viridēscentī | viridēscentibus | |||
| accusative | viridēscentem | viridēscēns | viridēscentēs viridēscentīs |
viridēscentia | |
| ablative | viridēscente viridēscentī1 |
viridēscentibus | |||
| vocative | viridēscēns | viridēscentēs | viridēscentia | ||
1When used purely as an adjective.