vitiatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of vitiō.

Participle

vitiātus (feminine vitiāta, neuter vitiātum); first/second-declension participle

  1. damaged
  2. violated, raped
  3. corrupted
  4. made wicked

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative vitiātus vitiāta vitiātum vitiātī vitiātae vitiāta
genitive vitiātī vitiātae vitiātī vitiātōrum vitiātārum vitiātōrum
dative vitiātō vitiātae vitiātō vitiātīs
accusative vitiātum vitiātam vitiātum vitiātōs vitiātās vitiāta
ablative vitiātō vitiātā vitiātō vitiātīs
vocative vitiāte vitiāta vitiātum vitiātī vitiātae vitiāta