vituperator

English

Etymology

Borrowed from Latin vituperātor.

Pronunciation

  • Audio (US):(file)

Noun

vituperator (plural vituperators)

  1. One who vituperates, or censures abusively.

Synonyms

Translations

References

Latin

Etymology

vituperō (to scold, blame) +‎ -tor

Pronunciation

Noun

vituperātor m (genitive vituperātōris, feminine vituperātrix); third declension

  1. scolder, blamer

Declension

Third-declension noun.

singular plural
nominative vituperātor vituperātōrēs
genitive vituperātōris vituperātōrum
dative vituperātōrī vituperātōribus
accusative vituperātōrem vituperātōrēs
ablative vituperātōre vituperātōribus
vocative vituperātor vituperātōrēs

Descendants

  • English: vituperator
  • French: vitupérateur
  • Italian: vituperatore

References

  • vituperator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • vituperator”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • vituperator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Romanian

Etymology

Borrowed from French vitupérateur.

Adjective

vituperator m or n (feminine singular vituperatoare, masculine plural vituperatori, feminine and neuter plural vituperatoare)

  1. vituperating

Declension

Declension of vituperator
singular plural
masculine neuter feminine masculine neuter feminine
nominative-
accusative
indefinite vituperator vituperatoare vituperatori vituperatoare
definite vituperatorul vituperatoarea vituperatorii vituperatoarele
genitive-
dative
indefinite vituperator vituperatoare vituperatori vituperatoare
definite vituperatorului vituperatoarei vituperatorilor vituperatoarelor

References

  • vituperator in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN