voorbinden

Dutch

Etymology

Compound of voor +‎ binden.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvoːrˌbɪn.də(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: voor‧bin‧den

Verb

voorbinden

  1. (transitive) to fasten before someone or something

Conjugation

Conjugation of voorbinden (strong class 3a, separable)
infinitive voorbinden
past singular bond voor
past participle voorgebonden
infinitive voorbinden
gerund voorbinden n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular bind voor bond voor voorbind voorbond
2nd person sing. (jij) bindt voor, bind voor2 bond voor voorbindt voorbond
2nd person sing. (u) bindt voor bond voor voorbindt voorbond
2nd person sing. (gij) bindt voor bondt voor voorbindt voorbondt
3rd person singular bindt voor bond voor voorbindt voorbond
plural binden voor bonden voor voorbinden voorbonden
subjunctive sing.1 binde voor bonde voor voorbinde voorbonde
subjunctive plur.1 binden voor bonden voor voorbinden voorbonden
imperative sing. bind voor
imperative plur.1 bindt voor
participles voorbindend voorgebonden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.