vulgivagus
Latin
Etymology
From vulgus (“throng, crowd”) + vagus (“wandering”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [wʊɫˈɡɪ.wa.ɡʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [vul̠ʲˈd͡ʒiː.va.ɡus]
Adjective
vulgivagus (feminine vulgivaga, neuter vulgivagum); first/second-declension adjective
- wandering everywhere, roving, vagrant
- inconstant
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | vulgivagus | vulgivaga | vulgivagum | vulgivagī | vulgivagae | vulgivaga | |
| genitive | vulgivagī | vulgivagae | vulgivagī | vulgivagōrum | vulgivagārum | vulgivagōrum | |
| dative | vulgivagō | vulgivagae | vulgivagō | vulgivagīs | |||
| accusative | vulgivagum | vulgivagam | vulgivagum | vulgivagōs | vulgivagās | vulgivaga | |
| ablative | vulgivagō | vulgivagā | vulgivagō | vulgivagīs | |||
| vocative | vulgivage | vulgivaga | vulgivagum | vulgivagī | vulgivagae | vulgivaga | |
References
- “vulgivagus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- vulgivagus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.