wægnwyrhta
Old English
Etymology
wæġn (“wagon”) + wyrhta (“worker, maker”)
Pronunciation
- IPA(key): /ˈwæjnˌwyrx.tɑ/, [ˈwæjnˌwyrˠx.tɑ]
Noun
wæġnwyrhta m
- wainwright, cartwright
- Hē ēode tō þām wæġnwyrhtan mid tebrocenum hwēole.
- He went to the wainwright with a broken wheel.
Declension
Weak:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | wæġnwyrhta | wæġnwyrhtan |
| accusative | wæġnwyrhtan | wæġnwyrhtan |
| genitive | wæġnwyrhtan | wæġnwyrhtena |
| dative | wæġnwyrhtan | wæġnwyrhtum |