wægnwyrhta

Old English

Etymology

wæġn (wagon) +‎ wyrhta (worker, maker)

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈwæjnˌwyrx.tɑ/, [ˈwæjnˌwyrˠx.tɑ]

Noun

wæġnwyrhta m

  1. wainwright, cartwright
    Hē ēode tō þām wæġnwyrhtan mid tebrocenum hwēole.
    He went to the wainwright with a broken wheel.

Declension

Weak:

singular plural
nominative wæġnwyrhta wæġnwyrhtan
accusative wæġnwyrhtan wæġnwyrhtan
genitive wæġnwyrhtan wæġnwyrhtena
dative wæġnwyrhtan wæġnwyrhtum