wærgenga
Old English
Etymology
From wǣr (“fidelity, loyalty”) + Old Norse gangi (“companion”). Cognate with Norwegian Nynorsk væring and Faroese væringi.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈwærˌɡen.ɡɑ/, [ˈwærˌɡeŋ.ɡɑ]
Proper noun
wærgenga m
Declension
Weak:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | wærgenga | wærgengan |
| accusative | wærgengan | wærgengan |
| genitive | wærgengan | wærgengena |
| dative | wærgengan | wærgengum |