wærgenga

Old English

Etymology

From wǣr (fidelity, loyalty) +‎ Old Norse gangi (companion). Cognate with Norwegian Nynorsk væring and Faroese væringi.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈwærˌɡen.ɡɑ/, [ˈwærˌɡeŋ.ɡɑ]

Proper noun

wærgenga m

  1. Varangian

Declension

Weak:

singular plural
nominative wærgenga wærgengan
accusative wærgengan wærgengan
genitive wærgengan wærgengena
dative wærgengan wærgengum