wærloga

Old English

Etymology

From wǣr (promise, agreement) +‎ loga (deceiver).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈwæːrˌlo.ɡɑ/, [ˈwæːrˌlo.ɣɑ]

Noun

wǣrloga m

  1. traitor, oath-breaker, liar

Declension

Weak:

singular plural
nominative wǣrloga wǣrlogan
accusative wǣrlogan wǣrlogan
genitive wǣrlogan wǣrlogena
dative wǣrlogan wǣrlogum

Descendants

  • Middle English: warloghe, warlowe, warloȝe