waaieren

Dutch

Etymology

From waaier.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

waaieren

  1. to fan, to cool with a hand-held fan or another motion of the hand

Conjugation

Conjugation of waaieren (weak)
infinitive waaieren
past singular waaierde
past participle gewaaierd
infinitive waaieren
gerund waaieren n
present tense past tense
1st person singular waaier waaierde
2nd person sing. (jij) waaiert, waaier2 waaierde
2nd person sing. (u) waaiert waaierde
2nd person sing. (gij) waaiert waaierde
3rd person singular waaiert waaierde
plural waaieren waaierden
subjunctive sing.1 waaiere waaierde
subjunctive plur.1 waaieren waaierden
imperative sing. waaier
imperative plur.1 waaiert
participles waaierend gewaaierd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.