weec
Middle Dutch
Etymology
From Old Dutch *wēk, from Proto-Germanic *waikwaz.
Adjective
wêec
Inflection
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | |||
| nominative | indefinite | wêec | wêke | wêec | wêke |
| definite | wêke | wêke | |||
| accusative | indefinite | wêken | wêke | wêec | wêke |
| definite | wêke | ||||
| genitive | indefinite | wêecs | wêker | wêecs | wêker |
| definite | wêecs, wêken | wêecs, wêken | |||
| dative | wêken | wêker | wêken | wêken | |
Derived terms
Descendants
Further reading
- “weec”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
- Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “weec (I)”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page I