weerspreken
Dutch
Etymology
From Middle Dutch weerspreken, wederpreken, from Old Dutch *witharsprekan, from Proto-West Germanic *wiþrasprekan, equivalent to weer- + spreken.
Pronunciation
- IPA(key): /ˌʋeːrˈspreː.kə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: weer‧spre‧ken
- Rhymes: -eːkən
Verb
weerspreken
- to refute, contradict, dispute
- Synonyms: tegenspreken, tegenzeggen
Conjugation
| Conjugation of weerspreken (strong class 4, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | weerspreken | |||
| past singular | weersprak | |||
| past participle | weersproken | |||
| infinitive | weerspreken | |||
| gerund | weerspreken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | weerspreek | weersprak | ||
| 2nd person sing. (jij) | weerspreekt, weerspreek2 | weersprak | ||
| 2nd person sing. (u) | weerspreekt | weersprak | ||
| 2nd person sing. (gij) | weerspreekt | weerspraakt | ||
| 3rd person singular | weerspreekt | weersprak | ||
| plural | weerspreken | weerspraken | ||
| subjunctive sing.1 | weerspreke | weersprake | ||
| subjunctive plur.1 | weerspreken | weerspraken | ||
| imperative sing. | weerspreek | |||
| imperative plur.1 | weerspreekt | |||
| participles | weersprekend | weersproken | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||