werpan
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *werpan.
Verb
werpan
Inflection
Conjugation of werpan (strong class 3)
| infinitive | werpan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | werpo, werpon | warp |
| 2nd person singular | wirpis | wurpi |
| 3rd person singular | wirpit | warp |
| 1st person plural | werpun | wurpon |
| 2nd person plural | werpit | wurpot |
| 3rd person plural | werpunt | wurpon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | werpe | wurpi |
| 2nd person singular | werpis | wurpi |
| 3rd person singular | werpe | wurpi |
| 1st person plural | werpin | wurpin |
| 2nd person plural | werpit | wurpit |
| 3rd person plural | werpin | wurpin |
| imperative | present | |
| singular | werp, wirp | |
| plural | werpet | |
| participle | present | past |
| werpandi | worpan, giworpan | |
Derived terms
Descendants
Further reading
- “werpan”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012
Old Saxon
Etymology
From Proto-West Germanic *werpan.
Verb
werpan
Conjugation
Conjugation of werpan (strong class 3)
| infinitive | werpan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | wirpu | warp |
| 2nd person singular | wirpis | wurpi |
| 3rd person singular | wirpid | warp |
| plural | werpad | wurpun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | werpe | wurpi |
| 2nd person singular | werpes | wurpis |
| 3rd person singular | werpe | wurpi |
| plural | werpen | wurpin |
| imperative | present | |
| singular | werp | |
| plural | werpad | |
| participle | present | past |
| wirpandi | giworpan, worpan | |