wilczę
See also: wilcze
Polish
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *vьlčę. By surface analysis, wilk + -ę. Cognate to Bulgarian вълче́ (vǎlčé), Czech vlče, Kashubian wôłczã, Slovak vĺča, Ukrainian вовча́ (vovčá).
Pronunciation
- IPA(key): (normal speech) /ˈvil.t͡ʂɛ/, (careful speech) /ˈvil.t͡ʂɛw̃/
Audio: (file) - Rhymes: -ilt͡ʂɛw̃
- Syllabification: wil‧czę
- Homophone: wilcze
Noun
wilczę n (diminutive wilczątko)
Declension
Declension of wilczę
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | wilczę | wilczęta |
| genitive | wilczęcia | wilcząt |
| dative | wilczęciu | wilczętom |
| accusative | wilczę | wilczęta |
| instrumental | wilczęciem | wilczętami |
| locative | wilczęciu | wilczętach |
| vocative | wilczę | wilczęta |
Related terms
adjectives
- wilczaty
- wilczy
verb
- wilczeć impf