wilnung

Old English

Etymology

wilnian +‎ -ung

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈwil.nunɡ/, [ˈwiɫ.nuŋɡ]

Noun

wilnung f

  1. desire

Declension

Strong ō-stem:

singular plural
nominative wilnung wilnunga, wilnunge
accusative wilnunge wilnunga, wilnunge
genitive wilnunge wilnunga
dative wilnunge wilnungum

References