wintercoude
Middle Dutch
Etymology
Noun
wintercoude f or n
Inflection
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | wintercoude | wintercouden |
| accusative | wintercoude | wintercouden |
| genitive | wintercoude, wintercouden | wintercouden |
| dative | wintercoude, wintercouden | wintercouden |
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | wintercoude | wintercouden |
| accusative | wintercoude | wintercouden |
| genitive | wintercouden | wintercouden |
| dative | wintercoude | wintercouden |
Descendants
- Dutch: winterkou
Further reading
- Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “wintercoude”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN