wlecieć

Polish

Etymology

From w- +‎ lecieć.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvlɛ.t͡ɕɛt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛt͡ɕɛt͡ɕ
  • Syllabification: wle‧cieć

Verb

wlecieć pf (imperfective wlatywać)

  1. (intransitive) to fly in

Conjugation

Conjugation of wlecieć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wlecieć
future tense 1st wlecę wlecimy
2nd wlecisz wlecicie
3rd wleci wlecą
impersonal wleci się
past tense 1st wleciałem,
-(e)m wleciał 		wleciałam,
-(e)m wleciała 		wleciałom,
-(e)m wleciało 		wlecieliśmy,
-(e)śmy wlecieli 		wleciałyśmy,
-(e)śmy wleciały
2nd wleciałeś,
-(e)ś wleciał 		wleciałaś,
-(e)ś wleciała 		wleciałoś,
-(e)ś wleciało 		wlecieliście,
-(e)ście wlecieli 		wleciałyście,
-(e)ście wleciały
3rd wleciał wleciała wleciało wlecieli wleciały
impersonal wleciano
conditional 1st wleciałbym,
bym wleciał 		wleciałabym,
bym wleciała 		wleciałobym,
bym wleciało 		wlecielibyśmy,
byśmy wlecieli 		wleciałybyśmy,
byśmy wleciały
2nd wleciałbyś,
byś wleciał 		wleciałabyś,
byś wleciała 		wleciałobyś,
byś wleciało 		wlecielibyście,
byście wlecieli 		wleciałybyście,
byście wleciały
3rd wleciałby,
by wleciał 		wleciałaby,
by wleciała 		wleciałoby,
by wleciało 		wlecieliby,
by wlecieli 		wleciałyby,
by wleciały
impersonal wleciano by
imperative 1st niech wlecę wlećmy
2nd wleć wlećcie
3rd niech wleci niech wlecą
anterior adverbial participle wleciawszy
verbal noun wlecenie

Further reading

  • wlecieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wlecieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.