wraić

Polish

Etymology

From w- +‎ raić.

Pronunciation

Verb

wraić pf

  1. (intransitive, Malbork, Ostróda) to marry someone by moving somewhere else
    Synonym: wżenić

Further reading

  • Kazimierz Nitsch (1907) “wraić”, in “Dyalekty polskie Prus zachodnich”, in Materyały i Prace Komisyi Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie (in Polish), volume 3, Krakow: Akademia Umiejętności, page 393