wriemelen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch wriemelen. Contains the frequentative suffix -elen. This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.
Pronunciation
Audio: (file)
Verb
wriemelen
Conjugation
| Conjugation of wriemelen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | wriemelen | |||
| past singular | wriemelde | |||
| past participle | gewriemeld | |||
| infinitive | wriemelen | |||
| gerund | wriemelen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | wriemel | wriemelde | ||
| 2nd person sing. (jij) | wriemelt, wriemel2 | wriemelde | ||
| 2nd person sing. (u) | wriemelt | wriemelde | ||
| 2nd person sing. (gij) | wriemelt | wriemelde | ||
| 3rd person singular | wriemelt | wriemelde | ||
| plural | wriemelen | wriemelden | ||
| subjunctive sing.1 | wriemele | wriemelde | ||
| subjunctive plur.1 | wriemelen | wriemelden | ||
| imperative sing. | wriemel | |||
| imperative plur.1 | wriemelt | |||
| participles | wriemelend | gewriemeld | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
- gewriemel