writian
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /ˈwri.ti.ɑn/
Etymology 1
From Proto-West Germanic *writōn (“to scratch”). Cognate with Old High German rizzōn (“to scratch, inscribe”).
Verb
writian
Conjugation
Conjugation of writian (weak, class 2)
| infinitive | writian | writienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | writiġe | writode |
| second person singular | writast | writodest |
| third person singular | writaþ | writode |
| plural | writiaþ | writodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | writiġe | writode |
| plural | writiġen | writoden |
| imperative | ||
| singular | writa | |
| plural | writiaþ | |
| participle | present | past |
| writiende | (ġe)writod | |
Etymology 2
From Proto-West Germanic *writōn (“to chatter”). Cognate with Old Saxon writolōn (“to gossip”), Old High German rizzolōn (“to chat, whisper, lisp”).
Verb
writian
Conjugation
Conjugation of writian (weak, class 2)
| infinitive | writian | writienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | writiġe | writode |
| second person singular | writast | writodest |
| third person singular | writaþ | writode |
| plural | writiaþ | writodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | writiġe | writode |
| plural | writiġen | writoden |
| imperative | ||
| singular | writa | |
| plural | writiaþ | |
| participle | present | past |
| writiende | (ġe)writod | |
Derived terms
- writol
- *writolian
Descendants
- Middle English: writiȝen