wygnaniec

Polish

Etymology

From wygnanie +‎ -iec.

Pronunciation

  • IPA(key): /vɘˈɡna.ɲɛt͡s/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -aɲɛt͡s
  • Syllabification: wy‧gna‧niec

Noun

wygnaniec m pers (female equivalent wygnanka)

  1. exile, expatriate
    Synonym: banita

Declension

Declension of wygnaniec
singular plural
nominative wygnaniec wygnańcy/wygnańce (deprecative)
genitive wygnańca wygnańców
dative wygnańcowi wygnańcom
accusative wygnańca wygnańców
instrumental wygnańcem wygnańcami
locative wygnańcu wygnańcach
vocative wygnańcu/wygnańcze wygnańcy
noun
verbs

Further reading

  • wygnaniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wygnaniec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.