zawierzyć

From za- +‎ wierzyć. First attested in 1736–1738.^[1] Compare Kashubian zawierzëc and Silesian zawierzić.

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛʐɘt͡ɕ
• Syllabification: za‧wie‧rzyć

zawierzyć pf (imperfective zawierzać)

1. (intransitive, literary) to trust (to entrust one's fate with someone else) [with dative ‘whom’]

   Synonym: zaufać

2. (intransitive, literary) to trust; to believe (to determine someone's words as true) [with dative ‘whom/what’]

   Synonyms: uwierzyć, zaufać

3. (intransitive, literary) to trust; to believe (to be convinced that someone has the proper abilities and will use them appropriately) [with dative ‘whom/what’]

   Synonyms: uwierzyć, zaufać

4. (intransitive, literary) to trust (to believe that some object is good and that one can use it) [with dative ‘whom/what’]

   Synonym: zaufać

5. (transitive, literary) to entrust (to give to someone's care or for them to use) [with dative ‘to/with whom’]

   Synonym: powierzyć

6. (transitive, literary) to entrust (to confide in trust) [with dative ‘in whom’]

   Synonyms: powierzyć, zwierzyć

7. (reflexive with się, archaic or literary) to entrust (to rely on someone or something with confidence)

   Synonym: powierzyć się

• zawierzyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zawierzyć się in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zawierzyć in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “zawierzyć”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “zawierzyć”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “zawierzyć”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 8, Warsaw, page 343
• zawierzyć in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
• zawierzyć się in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego