zelfmedelijdend

Dutch

Etymology

From zelf- +‎ medelijdend.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌzɛlfˈmeːdəlɛi̯dənt/
  • Hyphenation: zelf‧me‧de‧lij‧dend

Adjective

zelfmedelijdend (comparative zelfmedelijdender, superlative zelfmedelijdendst)

  1. self-pitying, sorry for oneself, maudlin

Declension

Declension of zelfmedelijdend
uninflected zelfmedelijdend
inflected zelfmedelijdende
comparative zelfmedelijdender
positive comparative superlative
predicative/adverbial zelfmedelijdend zelfmedelijdender het zelfmedelijdendst
het zelfmedelijdendste
indefinite m./f. sing. zelfmedelijdende zelfmedelijdendere zelfmedelijdendste
n. sing. zelfmedelijdend zelfmedelijdender zelfmedelijdendste
plural zelfmedelijdende zelfmedelijdendere zelfmedelijdendste
definite zelfmedelijdende zelfmedelijdendere zelfmedelijdendste
partitive zelfmedelijdends zelfmedelijdenders —
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.