zevce
Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish زوجه (zevce), from Arabic زَوْجَة (zawja). Compare Azerbaijani zövcə.
Pronunciation
- IPA(key): /zevˈdʒe/
- Hyphenation: zev‧ce
Noun
zevce (definite accusative zevceyi, plural zevceler) (archaic)
- wife
- Synonym: karı
- 2006, Nâzım Hikmet, Çeviri hikâyeler, Yapı Kredi Yayınları, page 34:
- Ve zevç ile zevce meçhul genci beklediler.
- And husband and wife waited for the unknown youth.
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | zevce | zevceler |
| definite accusative | zevceyi | zevceleri |
| dative | zevceye | zevcelere |
| locative | zevcede | zevcelerde |
| ablative | zevceden | zevcelerden |
| genitive | zevcenin | zevcelerin |
Derived terms
- zevcelik
Related terms
Further reading
- “zevce”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Nişanyan, Sevan (2002–) “zevce”, in Nişanyan Sözlük