zmaragdachates
Latin
Etymology
From Ancient Greek σμαραγδαχάτης (smaragdakhátēs), from σμάραγδος (smáragdos), ultimately from Semitic.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [zma.raɡ.daˈkʰaː.teːs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪͡z̪ma.raɡ.d̪aˈkaː.t̪es]
Noun
zmaragdachātēs m (genitive zmaragdachātae); first declension
- alternative form of smaragdachātēs
- Pliny the Elder, Gabriel Brotier (1826) Naturalis historiae libri XXXVII[1], B. G. Teubneri: “Achales in magna fuil aucloritale, nunc m nnlla est, reperta primum in Sicilia inxla flumen einsdem nominis, postea plurumis in terris, excedeiis amplitudine, numerosa varictatibus mutantibus cognomina eius. vocatiir enim iaspachates, cerachates, zmaragdachates”
Declension
First-declension noun (masculine, Greek-type, nominative singular in -ēs).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | zmaragdachātēs | zmaragdachātae |
| genitive | zmaragdachātae | zmaragdachātārum |
| dative | zmaragdachātae | zmaragdachātīs |
| accusative | zmaragdachātēn | zmaragdachātās |
| ablative | zmaragdachātē | zmaragdachātīs |
| vocative | zmaragdachātē | zmaragdachātae |
Related terms
References
- “zmaragdachates”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- zmaragdachates in Georges, Karl Ernst, Georges, Heinrich (1913–1918) Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8th edition, volume 2, Hahnsche Buchhandlung
- zmaragdachates in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.