zonderen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch sonderen, from Old Dutch *sundron, from Proto-Germanic *sundrōną.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈzɔndərə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: zon‧de‧ren
  • Rhymes: -ɔndərən

Verb

zonderen

  1. (transitive, obsolete) to separate, to set apart

Conjugation

Conjugation of zonderen (weak)
infinitive zonderen
past singular zonderde
past participle gezonderd
infinitive zonderen
gerund zonderen n
present tense past tense
1st person singular zonder zonderde
2nd person sing. (jij) zondert, zonder2 zonderde
2nd person sing. (u) zondert zonderde
2nd person sing. (gij) zondert zonderde
3rd person singular zondert zonderde
plural zonderen zonderden
subjunctive sing.1 zondere zonderde
subjunctive plur.1 zonderen zonderden
imperative sing. zonder
imperative plur.1 zondert
participles zonderend gezonderd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.