Κόρινθος
Grec
Étymologie
- Du grec ancien Κόρινθος, Kórinthos.
Nom propre
Κόρινθος (Kórinthos) \ˈko.ɾin.θos\ masculin singulier
Gentilés et adjectifs correspondants
Dérivés
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « Κόρινθος [ˈko.ɾin.θos] »
Grec ancien
Nom propre
Κόρινθος, Kórinthos *\kó.rin.tʰos\ masculin singulier
- (Géographie) Corinthe.
- οὐ παντὸς ἀνδρὸς εἰς Κόρινθον ἐσθ᾽ ὁ πλοῦς
Dérivés
- Ἀκροκόρινθος
- Κορίνθιος, Κορινθικός, Κορινθιακός (« corinthien »)
Références
- « Κόρινθος », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.